Tradicionalna proizvodnja bukovog ugljena na Ćićariji dijeli se na 4 proizvodne faze:
SLAGANJE KARBUNICE
Karbunica se slaže 2-3 dana, a za jednu karbunicu prosječno se utroši 40-50 m3 drva (iznimno do 70 ili 100 m3 drva). Drvena konstrukcija karbunice započinje slaganjem cjepanica dužine pola metra u kvadratni dimnjak (oko 2 m visine) koji se naziva srce karbunice. Nakon toga oko dimnjaka rascijepana metrica se slaže u krug (koncetrično) do 5 m promjera. Uz to metrica se slaže prema vrhu u dva reda čime se dobiva kupolasti oblik. Kroz formirani dimnjak, nakon što je karbunica posložena, ubacuje se žar za paljenje. Na vrh karbunice posloži se kapa od kraćih komada drva koja će zaokružiti oblik karbunice.
POKRIVANJE KARBUNICE
U ovoj fazi na karbunicu se postavlja metalni poklopac, te se sve pokriva slamom. Slama se zatim pokriva slojem vlažne zemlje debljine od 5-10 cm, uz koju su primiješani ostaci pepela od prijašnjih spaljivanja.
PALJENJE I GORENJE
Kad je karbunica složena i pokrivena pripremi se dovoljna količina žara koja se ubacuje u srce karbunice kroz otvor na vrhu, te time počinje gorenje. Potom se dimnjak puni malim komadima drva dužine od 10-15 cm što se naziva ‘bokanje’. Boka se prva tri dana gorenja kako karbunica ne bi izgubila svoj oblik i urušila se uslijed smanjenja volumena. Metalnim se štapom u zemljanom sloju vrha karbunice buše rupe za izlaz dima nakon čega se zatvara poklopac i počinje proces karbonizacije.
VAĐENJE, PAKIRANJE I SKLADIŠTENJE
Gotovi ugljen vadi se u slojevima. Vadi se do dubine od pola metra počevši od dna prema vrhu karbunice. Gotovi drveni ugljen se od zemlje odvaja posebnim vilama kojima će se razdvojiti prvoklasni krupni ugljen od sitnoga ugljena druge klase. Izvađeni ugljen se hladi najmanje dva sata prije nego što će se pakirati u jutene vreće (netto mase oko 35 kilograma). Skladišti se u jutenim vrećama zbog bolje prozračnosti, a do krajnjih korisnika stiže u prepoznatljivim papirnatim vrećama.
